Bu bloga yazmayalı ne kadar uzun zaman oldu. Elif 4.5 yaşında, Meryem 10 yaşında ve Bilge sekiz olmak üzere. Zaman hem çok hızlı geçiyor hem de ağır ağır ilerliyor. İnsan gündelik işler arasında kayboluyor bazen. Bu arada yaşanılan güzel seyler o koşuşturmaca içerisinde kayboluyorlar. O anları bir sekilde ölümsüzleştirme isteğimdi bu bloğu oluşturma sebeplerimden birisi ama bir şekilde ihmal etmiştim. Sonra, o güzel anıların yavaş yavaş hafızamdan silinmeye basladığı farkettim. Bu hem bizim anılarımıza hem de çocuklarım büyüyünce onlara haksızlıktı. O yüzden yeniden geldim anılarımızı, çabalarımızı ve yaşadığımız zorlukları yasattığım bloğumuza.
Elif icin çok büyük degisiklikler oldu mesela. Artık kendini, istediklerini ve istemediklerini çok iyi ifade ediyor. Hem de çok ısrarcı ve yüksek bir sesle. Birşey istiyorsa onu kesinlikle unutturmuyor. Bir şekilde geçiştirmeye alıştığım minik detayları Elif ile birlikteyken yaparken buluyorum kendimi. Bu sene baleye başladık. Jimnastik de istiyor ve biliyorum ki eğer Elif istiyorsa bu yapılacak demektir. Ya da onu ikna etmek icin güçlü bir argüman hazırlamak gerekiyor.
Son günlerden aklımda yer eden birkaç anı paylaşayım.
Selfie
Birgün kahvaltı sofrasında bana "when I grow up, I will have a phone and I will take selfie." Hanımefendi büyüyünce telefon alıp o telefonu özçekim amaçlı kullanacakmış. Bazen insan düşünüyor, bu minik beyinlerden neler geciyor diyor. Tabii zamane çocuğu selfie ile büyüyor ve onu hedefliyor.
Yıl, ay, gün kavramlarının belirsizliği
Cocuklarda zaman birimlerinin netleşmesi zaman alıyor. Bugün ve yarın sık sık karıştırdığımız terimler. Ancak yıl, ay ve gün veya saat, dakika gibi zaman birimlerinin netleşmesi için daha çok tecrübe gerekiyor. Bu kavramlarının tam oluşmaması bazen komik durumlara sebep olabiliyor.
Mesela Elif dün bir sebepten Bilge'ye kızdı. İlk tepkisi "Bilge you are grounded for 5 years." oldu. Biz çocuklara kızınca 5 dakika 10 dakika icin odalarına gönderiyoruz, Veya birkaç günlüğüne birşeylerden mahrum olma cezası veriyoruz. Elif Bilgeyi 5 yıllığına odasına gönderdi.
Sayı Kapasitesi
Cocuklarda sayı sayma aralığı onların sayı kapasitesinin tek gostergesş değildir. Sayıları niteliksel olarak anlamlandırmaya da bakmak gerekir. Elif'in sayı sayma aralığı 20'ye kadar ama sayıları niteliksel olarak anlamlandırıp onları uygulamaya koyma sınırı 1 ve 5 arasındaki sayılar. Son birkaç güne kadar 5 onun için en büyük sayıydı. Bir şeyden ne kadar istiyorsun dediğimizde 5 onun için çok demekti. Oyun alanında oyun için ek süre istediğinde taman 10 dakika daha kalabiliriz dediğimde hayır 5 diye beni düzeliyordu mesela. Birkaç gündür 5'den büyük sayıları anlamlandırmaya çalışıyoruz.Bana soruyor 4 ve 4 ü eklersen ne olur diye. Birlikte parmaklarımız sayıyoruz sekiz diyoruz birilikte ama sonra yine 5'e dönüyor. Hayır 5 olur diyor çünkü çok oluyor ya. Bu sabah en büyük sayımızın artık 10 olduğunu farkettim. "When it is my birthday I don't want to be 5. I want to be both hands. I will be 10." Oldu kızım sen doğum gününde 10 yaşında olabilirsin diyemiyorki insan. Şimdi döndük öğü yine yıl, ay, gün kavramlara.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
