Meryem ile arabada okul dönüşü konuşmalarımızdan birisini yapıyoruz. Günün nasıl geçti sorusundan sonra ben ona yarınki planlarımızdan bahsediyorum.
Ben: Yarın akşam Danny'lere gideceğiz.
Meryem: Danny kim?
Ben: Hani düğünlerine gitmiştik ya. Selçuk ve Danny. Selçuk'a mezuniyet partisi düzenleyeceklermiş. Selçuk okulu bitirmiş.
Meryem: Yani taşınacaklar mı?
Ben: Büyük ihtimalle. Buldukları işe göre. Yarın benim de bir tane iş görüşmem var Meryem. Dua et iyi geçsin. Yoksa gelecek seneye hiç paramız olmayabilir.
Meryem: O zaman bir "Sign" gösterip ona paramız yok diye mi yazarız?
Ben: !?!? İnşallah sokaklarda paramız yok yazılı bir kağıt taşıyacak kadar parasız kalmayız kızım.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder