Bilge yanıma geliyor ve soruyor "anne, napıyon?". Emre'ye ve Meryem'e de aynı şekilde. Amaç cevap almak değil konuşma başlatmak. Amerikalıların tarzı bir iletişim başlangıcı yani "hi dude, how are you?" gibisinden.
Arabada giderken "anne, nereye gidiyoruz?" Bilge'den şu aralar duyduğumuz diğer bir soru. Ancak buna güzel bir cevap istiyor. Aklına yatmaz ise aynı soruyu sürekli tekrar ediyor.
Hadi çocuklar yatıyoruz deyince "çünkü yarın kalkacağız!" diye yorumda bulunuyor. Biz onlara sürekli "hadi yatağa, yarın erken kalkacağız" dediğimden olsa gerek.
Çünkü kelimesi Bilge'nin şu aralar pek bir ağzında. Aya bakıyor ve "anne ay! çünkü alamayız, çünkü uçtu" bu açıklama benim bir kaç kere kuş için söylediğim birşeydi şimdi gökyüzünde veya biraz yukarıda gördüğü hemen hemen herşey için söylüyor. Bazen gerçekten komik oluyor mesela tavandaki lamba için kullanınca "alamayız çünkü uçtu".
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder