Geçtiğimiz haftalara göre biraz daha iyi olmasına rağmen Bilge hala yeni sınıfına alışamadı. Bıraktıktan yaklaşık 5 dakika sonra ağlamayı bırakıyor. Sınıfa ve sınıftaki arkadaşlarına biraz daha alışmış durumda. Yemeklerini genel olarak iyi yiyor. Öğretmenleri sınıf içerisinde artık daha neşeli olduğunu söylediler.
Sabahları ilk bırakma anımız çok zor oluyor. Sınıfın kapısına yaklaştığımızda onu oraya bırakacağımızı anlıyor ve hemen koşarak gidiyor. ama sınıfa değil çıkışa... Bir kaçışı var ki anlatamam. Tabii peşinden koşup yakalıyor ve sınıftaki öğetmenlerine teslim ediyorum.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder