Bir aylık Türkiye tatilinden sonra Bilge yeni bir okulda yeni bir sınıfa başladı. Bilge'yi Meryem'in okulu Spartan Child Care'e aldık. Bir yaşını doldurduğu için bu sınıf bir iki yaş grubu sınıfı. Bir ay her an bizimle olmaya alışmış olmak, daha önce hiç tanımdadığı bır ortam bizim için bu geçiş süresini epey bir zorlaştırdı. Geçen hafta sınıf içerisinde durup durup ağlayanö bulduğu herhangi bşr büyüğün bacağına sarılarak bırakıp istemeyen, sınıfa gelen velilerin elini tutup onlarla dışarı çıkmaya çalışan bir Bilge dinledim öğretmenlerinden hep.
Sınıfın ana öğretmeni asıl olarak Portekizliç Görmüş, geçirmiş bir bayan olduğu her halinden belli. Diğeri Hindistan asıllı sanırım. Ona çok alışamadım daha. Bir de yardımcı öğretmenler var. MSU'dan staj için gelenler. Dün Bilge ilk defa sınıfta kendi başına oynamış. Az da olsa etrafa biizm hep alışık olduğumuz o çok meşhur gülücüklerinden saçmış. Umarım çabuk alışırsın oğlum. Biliyorum ki sen bizim yanı başımızda huzurlu ve mutlusun... umarım çabuk alışırsın...
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder