Meryem oyun oynarken hayali farklı dünyalara dalıyor. Odasındaki üç katlı ranzavari oyuncak dolabının en üst katında iken bunlardan birisni benimle paylaştı.
Anne burası benim evim. Ben İsburg'da yaşıyorum [Pittsburg demek istiyor]. Ben kötü oldum [karlar kralicesinde Kay icine kotuluk aynasinin bir parcasi dustugu icin terk etmisti], uçağa bindim [Uzaktaki yerlere ucakla gidilir] ve buraya geldim. Burada tek başıma yaşıyorum. Burada ayrica penguenler var [Bu Pitsburgh'da yasayan arkadasim Miray'in Meryem'e oraya geldigi geldigi zaman giormeyi vaat ettigi sey).
Cocuklar nasil hayatin akisinda yasadiklari olaylarin minik minik parcalarini alip birlestirip yepyeni bir hikaye yaratabiliyorlar...
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder