Bilge tam anlamıyla herşeyi taklit ediyor ama bizi değil Meryem'i. Meryem bir şey söylüyor o da kendi dilinde tekrar ediyor. Meryem birşey yapıyor o da aynısını yapıyor. Sanki bir gözü ile sürekli Meryem'i gözlemliyor. Kitap okurken Meryem sayfaları çeviriyor, Bilge onun arkasından elini uzatıyor sayfayı çevirmek için. Meryem tuvaletini yapıyor. Meryem'in hemen arkasından Bilge oturuyor tuvalete. Pantolonunu veya bezini tam çıkarınca kızıyor. Yarıya kadar inmiş olacak, Meryem'inki gibi. Meryem dolapların tepesine kitap veya elbise seçmek için çıkıyor. Bilge hemen beni sürüklüyor onu da çıkarayım diye. Hoplamaları, zıplamaları saymıyorum bile.
Dün Meryem ısrarla benden dondurma istiyor. "Ama annee" diyor ve arada tek ayağını dolaba vuruyor. Bilge de başlamasın mı? Sırtını dolaba yasladı, "anniii" diyor ve ayağını dolaba vuruyor. Bu ne böyle, birdiler şimdi iki oldular. Çok şükür oldular:)
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder