Meryem'in benim yalnız başıma gittiğim yerlere gitme çabası görülmeye değer doğrusu. Önce beni ikna etmeye çalışıyor.
- Anne ben de gelebilir miyim?
- Çocuklar gelebiliyor mu?
- Ablalar gelebiliyor mu? [Baktı ki çocuklar gelemiyor kendisine farklı bir kimlik oluşturarak gitmesine imkan vermeye çalışıyor]
- Bilge'yi evde babaya bırakıp biz ikimiz gidelim, ne güzel olur.
Bütün bunların işe yaramadığını anlayınca gizlice sızma planları yapıyor. Bir bakmışım ben hazırlanırken Meryem arkamdan bluzümden tutmuş, arkama tamamen yapışmış bir şekilde beni takip ediyor. Sanırım benim onun arkamdan gizlice geldiğini farketmeyeceğimi düşünüyor. Bu hafta sonu üç kere tek başıma dışarı çıkmak zorunda kadım ve üçünde de Meryem'i arkamda saklanırken buldum. Canım kızım bluzüme tutunduğunda benimle otomatik olarak geleceğini düşünüyor.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder