Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
14 Temmuz 2014 Pazartesi
Sen Hiç Yemek Hazırlamıyorsun!
Gelen Ramazanla birlikte akşam yemeği saatimizi ileri almak durumunda kaldık. Çocuklara akşam üzeri meyve veya hafif birşeyler hazırlıyoruz. Oruç açma vakti gelince hep beraber sofraya oturup yemeğimizi yiyoruz. Meryem bu değişiklikten çok etkilenmedi ama Bilge son yarım saatte artık doğru düzgün bir şey yemek istediğini açık açık söylüyor. Artık dayanamadı geçen gün bana "sen hiç yemek hazırlamıyorsun" diye şikayette bulunuyor. Aslında demek istediği ben acıktım ve hala yemek yemedik. Onun bunu kastettiğini ben biliyorum da başkalarının yanında bunu söylemesi benim çocuklarımı aç bıraktığım düşüncesi oluşturabilir. Mesela dünkü iftar daveti sırasında yine fazlasıyla acıkmış bir şekilde yanıma geldi. O şikayet eden kısık ses tonu ve küçük Emrah bakışları ile "sen hiç yemek hazırlamıyorsun"deyince ben ne diyeceğimi bilemedim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder