Başrol oyuncular: Baba, Ayı, Ambulans, Market
-Anne, ben çok üzgünüm çünkü benim babam öldü.
-Kocaman bir ayı geldi ve onu yedi. Bir daha onu göremiyeceğiz [Kızım ölümü tanımaya çalışıyor ve bizim söylediklerimizden, televizyonda seyrettiklerinden anlayabildiği ölüm demek bir daha görememek demek].
-ıııı [ağlama taklidi yapıyor] ben çok üzgünüm.
-Anne ben markete gidecem ve yeni baba alacağım. Nasıl alıyım? [Herhangi bir eşyamızı kaybettiğimizde, veya eskidiğinde yenisini almıyor muyuz? e o halde aynı şeyi ölüm için düşünemez miyiz?]
[Bir süre sonra telefonda konuşma numarası yapıyor]
-Ambulans, benim babam öldü, onu ayı yedi. Ayıya kız tamam mı? Bana yeni baba alır mısın?
[Benim yanıma yüzünde problemi çözdüğünü belirten bir sevinç belirtisi ile geliyor]
-Anne ben ambulansla konuştum. Ayıya kızacaklar ve ayı çok üzülecek. Bana yeni baba alacaklar. pembe olsun....yok... pembe olmasın, senin gibi olsun!
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder