Bilge'nin etrafında ilgisini çeken birşey varsa hemen içgüdüsel olarak elleri ayakları o yöne doğru gidiyor. Tüm vücudu ile o şeye sarılıyor desem yeridir. Oynadığı şeyi bırakmanın veya sevdiği bir yerden veya kişiden ayrılmanın tek bir yolu var. Bilge'nin o şey veya yer veya kişi ile vedalaşmasını sağlamak. Baybay demek Bilge için vedalaşmak demek. Eğer baybay demediyse veya demek istemediyse daha vedalaşmaya hazır değil demek. Kendi isteyerek baybay dedikten sonra arkasını dönüyor ve gidiyor. Bıçakla kesmiş gibi...
Çocuklar bize aslında hayatla nasıl mücadele edileceğini öğretiyorlar. Zaman zaman içimizde yaşadığımız yarım kalmışlık duygusu arkada bıraktıklarımıza baybay diyemediğimiz için mi acaba?
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder