Bilge dün sabah kalktı ve ben yemek istiyorum diyerek masaya oturdu.
Ben: Yumurta mı istersin tost mu yapayım?
Bilge: Ben yemek istiyorum.
Ben: Tamam oğlum, ne istersin ne hazırlayım? Yağda yumurta ister misin?
Bilge: Hayır, ben yumurta istemiyorum. Ben yemek istiyorum.
Ben: Tamam o zaman tost yapayım. Bak Meryem de tost istiyor.
Bilge: Hayır ben tost istemiyorum. Ben yemek istiyorum.
Ben: Ne yemek istiyorsun peki?
Bilge: Yemek... Davuk.
Ben: Tavuk mu? Oğlum sabah sabah tavuk yenmez ben sana başka bir şey hazırlayım.
Bilge: Yemek hazırla.
Gitti dolabı açtı, dünden kalan birtek nohut vardı. Nohut ısıtıyım mı diye sordum artık çaresiz bir şekilde. Hayır onu da istemiyordu. O akşam yemeği gibi mükellef bir sofra istiyordu. Belki haftasonu kahvaltısı şeklinde donatılmış bir kahvaltı sofrası onu tatmin ederdi ama o anda vaktim yoktu. Zar zor tosta ikna ettikten sonra yarı memnun bir şekilden kahvaltı sofrasından kalktı ve okulun yolunu tuttuk.
Gerçekten neden kahvaltıda tavuk değil de yumurta veya tost yiyoruz, değil mi ama?
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder