Son 5-6 aydır akşamları saat 11'den sonra bizim evdeki kablosuz bağlantı kapanıyor. Hem internette geç vakitlere kadar vakit öldürmemizi engellemek hem de kablosuz bağlantı dolayısılı ile etrafa yayılan zararlı dalgalardan biraz olsun korunabilmemiz amacı ile bu durum Emre'nin başlattığı bir uygulama. Bir süre bu uygulamaya itiraz ettiysem de sonra bana da matıklı geldi. Ancak yine de internet tutkumdan tamamen vazgeçtim diyemem. Saat 11'den sonra kablo ile internete bağlanıyorum. Salonun koltuğu internet kablosuna en yakın olan yer ve orası geceleri bir süreliğine benim mekanım oluyor. Biraz internette gezindikten sonra uykum geliyor bilgisayarımı orada bırakarak yatmaya gidiyorum (yani gidiyordum).
Dün sabah yine bilgisayarım geceden kalma bir şekilde koltuğun üzerinde idi. Meryem bilgisayarımı aldı ve televizyonun altındaki göze koydu. Sonra bilgisayarımın kablosunu ve sonra bilgisayarımı üzerine koyduğum diz üstü sehpasını... Daha sonra bana döndü ve "Anne, bu senin dolabın olsun. Bundan sonra bilgisayarını buraya koyarsın" dedi. Bu benim eşyalarını ortada gördüğümde ona söylediğim bir şeydi ve şimdi kızım bana söylüyordu. Sadece "tamam annecim" diyebildim uslu bir çocuk edasıyla.
Akşama okuldan eve gelince benim diz üstü sehpamı koltuğun üstünde bulan Meryem "anne bu ne geziyor burada, bunu yerine koyman gerekiyor" deyip kaldırmasın mı...
Çocuklar gerçekten düzeni seviyorlar ve kuralların sadece onlara için olmadığının da gayet farkındalar.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder