Bilge son zamanlarda evin işlerinde epey aktif bir rol alıyor. Dün birlikte bulaşık makinasını boşalttık. O bulaşık makinesinin içindeki tabakları, tencereleri, kaşık-çatalı bir bir bana veriyor ben de yerine koyuyorum. Tabii bu işin en uzun süren kısmı kaşık-çatalı yerleştirme kısmı oluyor. Ya birer birer veriyor veya en fazla iki, üç tanesini bir araya koyuyor.
Sonrasında akşam yemeği için masayı hazırladık. Ben ona tabakları verdim o da tek tek masaya yerleştirdi. Hepimizim ismini sayarak masaya koydu. Tabak yerleştirme işini çok sevdiği için hepimiz için fazladan bir set tabak daha koyduk ama olsun, sonuçta bunu severek yapıyordu. Kaşık ve çatalları masaya koydu. Ben tabaklara yemekleri koyarken o bana sıra ile tabakları verdi, ben yemekleri koydum sonra geri masaya koydu. Masa hazır olunca Emre ve Meryem'i çağırdık beraber. Bu genelde en sevdiği kısım, herkes sofraya, diye bağırmak.
Yemek sonrası ben bulaşıkları sudan geçirip makinaya yerleştirirken bana yardım etmek istedi. Ona bir sandalye çektim, lavabonun başına geçti ve aynen benim yaptığım gibi bulaşık süngeri ile tabakları temizleyerek bana verdi. Bu sırada epey bir su ile oynadığı için bluzü ıslanmıştı. Bu durumdan rahatsız olduğunu bana "ııı" diyerek bluzünü göstererek anlattı. Ben bluzünü çıkarmak isteyince "no" diyerek itiraz etti ve sonra bana mutfak havlusunu işaret etti. Mutfak havlusunu bluzünün içine koymamı istiyordu. Kendi problemine kendi çözümünü üretip bu konuda ısrarcı olmasından dolayı hem şaşkın hem de gururla havluyu bluzünün içerisine koydum.
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder