Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
11 Kasım 2013 Pazartesi
Hayır Nasıl Evet Olur?
Bilge 2 yaşını bu Cumartesi doldurdu. Daha önceden karar verdiğimiz gibi artık anne sütüne son vermemiz gerekiyor. Bilge'nin tüm ısrarlarına rağmen sabah büyük bir kararlılıkla hayır demeyi başarabildim. Kahvaltı sonrası koltuğa oturdum ve televizyon bakıyordum. Sonra bir baktım elimde telefon ben internette geziyorum ve Bilge meme emiyor. Bilge ne zaman yanıma geldi, ne ara başladı farkında bile değilim. Bu durumu farkeder etmez Bilge'yi kenara çektim. Bir 5 dakika kadar sonra baktım Bilge koltuğun kenarına koyduğum telefonumu benim elime veriyor. Ben telefonu elime aldım tam interneti açıyordum ki baktım Bilge gizliden gizliye bana yaklaşıyor. İşte o an farkettim. Bilge beni çözmüştü bile. Elime telefonumu vermesi yeterliydi. Telefon sanki uyuşturucu gibi birşeydi ve bu Bilge için istediğini elde etmesinin en kolay yoluydu. Şu çocuklar bizi bizden iyi tanıyorlar. Sızabilecekleri delikleri, gevşetebilecekleri kuralları ve hayırları evete döndürmenin yolunu bir şekilde buluyorlar.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder