20 Eylül 2012 Perşembe

Nutella'nin Vazgecilmezligi

Nutella bizim kahvalti sofralarimizin olmazsa olmazlarindan. Emre icin buyuk bir keyif ani. Meryem buyudugunden beri Nutella konusunda babasinin en buyuk rakibi. Arada bir ellerine kasiklari aliyorlar baba kiz Nutella keyfi yapiyorlar. Genelde bu keyif ani kavgali bitiyor. Cunku Meryem kasigiyle olabildigince cok Nutella'yi almak istiyor. Emre ise daha az almasini soyluyor. Sonra babasinin ne kadar aldigina bakiyor. Cok gecmeden bu keyif ani "yok sen cok aldin yok ben az aldim, sen hepsini bitirdin" tartismasina donusuyor.
Iki gun once masanin uzerinde kahvaltidan kalma Nutella kavanozu vardi. Meryem aksam kresten gorunce bu kavanozu gordu. Hemen bana "Nutella yiyebilir miyim?" diye sordu. Haftaici cok kahvalti imkanimiz olmadigi icin Nutella'yi ozlemis olacagini dusundum ve tamam dedim. Ben aslinda ekmekle yemesine izin vermistim ama o hemen gitti cekmeceden iki tane tatli kasigi getirdi. Birisi ona, birisi bana. Kizim Nutella'yi benimle paylasmak istemis ben de tabii ki bu teklife hayir demedim. Ben bir iki kasik aldiktan sonra biraktim. Meryem baktim kasigini doldurabildigi kadar dolduruyor. Hemen onu uyardim "fazla alma, az al" diye. Bakti ben ona cok karisiyorum  "Anne sen git" dedi bana. Yani isin ozeti beni Nutella keyfimle basbasa birak demekti. Bu istegine itiraz etmeden onu bir sureligine kendi basina biraktim. Sanki o an masada olmamam onu gormuyor olmam demekti. Rahatca Nutella kavanozuna birkac kere daha kasigini daldirdi, cikardi. Uzaktan onu izleyen bir sure sonra mudahele istegi hissettim. Bu kadar yeter deyince o da israr etmedi hemen birakti. Anlasilan kendisi de yeteri kadar seker aldigini farketmisti.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder