Meryem ile bu kış yaptığımız bir aylık Türkiye yolculuğu ona hayatımız ve ailelerimiz hakkında hızlandırılmış bir bilgilendirme yolculuğu olmasının yanında bir çok yeni soruyu da beraber getirdi. Kendi hayalinde kurduğu oyunların bir parçasında Türkiye yolculuğu var. Bir kaç sevdiği bluzunu, pantolonunu ve oyuncağını bir seleye koyuyor ve hayali uçağına biniyor. Uçağa binmeden yolculuğun uzun süreceğini ve birkaç uçak değiştireceğimizi söylemeyi unutmuyor. Yolculuğumuzun birincil amacı babaanneyi görmek.
-Babaanneyi görmek istiyor musun [Anne rolünde ve hayali Meryem ile konuşuyor]? Türkiye'ye gidiyoruz ve onu göreceğiz.
Film seyrederken filmde birisinin valizini hazırladığını veya uçağa bindiğini görünce "anne, onlar Türkiye'ye mi gidiyorlar?" diye soruyor. Kolaysa herkesin Türkiye'sinin farklı olduğunu açıkla.
Bu sabah evimizde aramızda geçen kısa bir İngilizce konuşmadan sonra "anne, biz şimdi ingilizce konuşuyoruz" dedi. Ben "evet İngilizce konuştuk ama biz normalde Türkçe konuşuyoruz çünkü baba ile ben Türkiye'de doğduk" dedim. Aslında benim bu cevabım cevap olmaktan çok birçok soruyu beraberinde getirdi. O halde biz neden burada yaşıyoruz? Neden iki dili birlikte konuşuyoruz? Neden bizim ailelerimiz, sevdiklerimiz Türkiye'de yaşıyor? vs. Tabii Meryem bunların hepsini dillendirmedi ama ben onun yüzündeki soru işaretinden ve sonraki "niye" içeren sorularından bu ve benzeri dile getiremediği bir sürü sorusu olduğunu anladım.
"Anne, Türkiye'ye gidelim ve biz babaannenin evinde yaşayalım" dedi. Türkiye'de kendi evimiz olmadığını biliyor ve bize kendi aklınca Türkiye'de yaşayacak bir ortam hazırlamaya çalışıyor. Bunun üzerine ben "kızım, biz babaannenin evinde misafiriz kendi evimizi özleriz o zaman" dedim. Bana verdiği cevap Türkiye seyahatinin bir numaralı sebebini netleştirdi:
- O zaman babaanne buraya gelsin ve burada uyusun. Hiç gelmiyor buraya ve ben onu özlüyorum.
Meryem iki anavatanı olan çocuklardan. Her zaman birini diğerine tercih etmesi konusunda onu zorlayacak nedenlerle karşılaşacak ve zaman zaman ikilemlere düşecek. Türkiye şu an için 1-0 önde görünüyor; çünkü orada "babaanne var".
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder