İki gün önce Meryem biraz babasının odasında vakit geçirdi. Bir süre sonra yanımıza gelince Bilge sanki Meryem'i günlerdir görmüyormuş gibi hemen yanına gitti ve ona sarıldı. 2-3 dakika öylece kaldı. Meryem önce ne olduğunu şaşırdı ama sonra bu durum hoşuna gitti. Meryem, Bilge'nin kendisine karşı olan sevgisini somut olarak göstermesinden çok hoşlanmıştı. Bu durumu daha sonrasında çok eğlendikleri bir oyuna dönüştürdüler. Meryem Bilge'ye "kucak, kucak, kucak" diyor Bilge de koşarak ona geliyor ve sarılıyor. Sonra Meryem kaçıyor Bilge kovalıyor, Bilge kaçıyor Meryem kovalıyor. Yakalanınca da bir güzel birbirlerine sarılıyorlar. Bu oyun sırasında birbrilerine sevgi ile sarılmalarını izlemenin yanında neşe ile yükselen kahkalarını dinlemek bir ayrı güzel.
Onlar böyle oynarken Emre ile ben birbirimize aynı şeyi düşündüğümüzü anlatan bir ifade ile bakıyoruz: "İnsanın bir kardeşinin olması paha biçilemez."
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder