Bugün sabah okula giderken arabadaki sohbetimizden...
Meryem: Anne, ben neden büyümüyorum?
Ben: Kızım büyüyorsun.
Meryem: Ama büyümüyorum, bak aynıyım.
Ben: Annecim, öyle çok çabuk büyünmez. Çok çabuk büyüseydik çok çabuk yaşlanırdık.
Meryem: ama ben büyümek istiyorum.
Ben: Sen büyüyünce ben de yaşlanacağım ama...
Meryem: Nasıl, yaşlı mı olacaksın?
Ben: evet...
Meryem: Ben senin kadar olunca senin doktoruna gideceğim ve göbeğimden bebeğim olacak...
Meryem: ama girl [kız] olacak.
Ben: Peki adı ne olsun istersin?
Meryem: at...
Ben: at? peki...
Bu blog doktora yaparken çocuk yetiştirmenin zorluklarının yanında ne tam zamanlı anne baba, ne tam zamanlı öğrenci ne de tam zamanlı bir çalışan olamamanın verdiği rahatsızlığın bir ürünü. Çocuklarımız çok büyümeden ve zaman elimizden daha fazla akıp gitmeden birşeylerin notunu biryerlere düşme isteği aslında. Bir nevi bizim ailemizi konu alan bir tez çalışması. Hiç bir zaman tam yapılandırılamamış ve hep yeni hedefler içeren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder